Güvene karşı güvensizlik (sözlü-duyusal, bebeklik, 2 yaş altı)
Bu aşama bebeğin temel ihtiyaçlarının ebeveynler tarafından karşılanması ve bu etkileşimin nasıl güvene veya güvensizliğe yol açtığı etrafında odaklanır.
Bebek, geçim ve rahatlık için anne babaya, özellikle de anneye bağımlıdır.
Çocuğun göreceli dünya ve toplum anlayışı, ebeveynlerden ve çocukla etkileşiminden gelir. Bir çocuğun ilk güveni her zaman ebeveyne veya bakıcıya aittir; her kim olursa olsun, bakıcı ikincil iken çocuğun gözünde ebeveynler birincildir.
Ebeveynler çocuğu sıcaklığa, düzenliliğe ve güvenilir bir sevgiye maruz bırakırsa, bebeğin dünya görüşü güvene dayalı olacaktır.
Ebeveynler güvenli bir ortam sağlamada ve çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılamada başarısız olursa; güvensizlik duygusu ortaya çıkacaktır. Güvensizliğin gelişmesi, hayal kırıklığı, şüphe, geri çekilme ve güven eksikliğine yol açabilir.
Bebeklikteki başlıca gelişimsel görev, diğer insanların, özellikle de birincil bakıcıların, temel ihtiyaçları düzenli olarak karşılayıp karşılamadığını öğrenmektir. Bakıcılar tutarlı yiyecek, rahatlık ve şefkat kaynaklarıysa, bir bebek güveni öğrenir, başkalarının da güvenilir olduğunu öğrenir. İhmal edildiyse veya hatta istismar ederlerse, bebek bunun yerine güvensizliği öğrenir.
Çocuğun bir numaralı ihtiyacı kendini güvende hissetmek, rahatlamak ve iyi bakılmaktır.